از هیاهو تا واقعیت، از قلم تا دلی مهتاب

مطلب منتشر شده نظر نویسنده است و انتشار آن در سایت به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نمی‌باشد. مخاطبان می‌توانند با ارسال یادداشت آن را نقد کنند.

وقتی عکس‌هایی از تخریب خانه‌های گِلی بر روی دام‌ها و علوفه‌های اهالی روستای مهتاب را دیدم و فریاد خداکرم و رحیم که دادرسی می‌کنند و ناامید از مسولان فقط خدا را صدا میزنند و دام‌های خود را از زیر آوار چوب و گِل بیرون می‌کشند، فقیر و محروم واقعی را مسئولان و آنهایی دیدم که ساده از کنار این تصاویر رد می‌شوند و ککشان هم نگزید ” آنهایی که از وجدان و انصاف و انسانیت محروم اند و فقیر ‘

آری همچنانکه در مهتاب امیدها و آرزوها می‌میرد’ در ما چیزی بنام انسانیت می‌میرد” در ما خدا مرده است و انصافمان به کما رفته است”

و سوالی که ذهن تمام مردم را مشغول می‌کند این است که سهم اهالی مهتاب از انقلاب بت شکن و ظلم ستیز کجا رفته است و انقلابی که بیرق دار نهضت پیامبران بود و برای مستضعفان و پابرهنگان، ایا باید به سود محرومان باشد یا به دوش انها؟؟!!

یا این مردم اندازه ۲۰ کیلومتر جاده سهم از این کشور و انقلاب ندارند که یک بیماری کوچک یا مارگزیدگی بخاطر نبود جاده و نرسیدن به موقع به بیمارستان وشهر انها را از پای درنیاورد و نکُشد؟؟!!

آیا باید نداشتن جاده و راه ارتباطی انها را مجبور به ترک دیار اجدادی خود(دلی کما ومهتاب ) که می‌تواند تبدیل به قطب دام پروری و کشاورزی شود، کند؟! و پناه به حاشیه نشینی و کومه نشینی در یاسوج و دهدشت ببرند و سربار این شهرها شوند ؟؟!!

اینجانب رسول کامرانی از عمق محرومیت و مظلومیت روستای مهتاب شما مسولان و دست اندر کاران نظام مقدس جمهوری اسلامی که بر پایه شعار *حامی مستضعفان ومحرومان بودن* شکل گرفته را خطاب قرار میدهم و فریاد دادرسی میزنم که به داد این مردم واین دیار برسید و اندازه ۲۰ کیلومتر جاده به انها اهمیت دهید ”’

رسول کامرانی’ روستای مهتاب’ شهرستان کهگیلویه” استان کهگیلویه وبویر احمد.

انتهای پیام/