امنیت اجتماعی، زیربنای آرامش و پیشرفت جامعه

مطلب منتشر شده در وبسایت بام جنوب نظر نویسنده است و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نمی‌باشد. مخاطبان می‌توانند با ارسال نظر آن را نقد کنند.

امنیت به‌معنای مصونیت از خطر، احساس آرامش، ایمنی و آسودگی خاطر است؛ مفهومی بنیادین که تأمین آن از وظایف اصلی دولت به‌شمار می‌رود. در این میان، وزارت کشور با بهره‌گیری از ظرفیت‌های نیروی انتظامی، آموزش، مدیریت اجتماعی و برنامه‌ریزی کلان، نقش محوری در ایجاد و تثبیت امنیت ایفا می‌کند. امنیت به‌معنای مصون بودن از هرگونه تعرض، تهدید، اجبار بدون رضایت و رهایی از ترس و هراس است؛ به‌طور کلی، هر عاملی که آرامش انسان را بر هم بزند، ناقض امنیت محسوب می‌شود.

امنیت گاه در سطح فردی و گاه در سطح اجتماعی معنا می‌یابد. امنیت اجتماعی عبارت است از آرامش و اطمینان خاطری که جامعه و نظام سیاسی برای آحاد مردم فراهم می‌سازد. فقدان امنیت اجتماعی، پیامدهایی همچون گسترش احساس ناامنی، رواج تبعیض، حاکمیت اوباش‌گری، افزایش یأس و ناامیدی و در نهایت عقب‌ماندگی اجتماعی را در پی دارد. ازاین‌رو، یکی از مهم‌ترین مطالبات مردم، برقراری نظم و امنیت پایدار در جامعه است.

وحدت، همبستگی و اتحاد اجتماعی همواره مورد تأکید بزرگان دین بوده است؛ چراکه در سایه وحدت، از یک‌سو امور جامعه سامان می‌یابد و از سوی دیگر، بستر رشد، توسعه و پیشرفت فراهم می‌شود. وحدت و یکدلی، امنیت روانی جامعه را تقویت کرده، سرعت انجام امور را افزایش می‌دهد و برنامه‌ها را به اهداف تعیین‌شده نزدیک‌تر می‌کند. هر جامعه‌ای برای دستیابی به اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت خود نیازمند برنامه‌ریزی و تلاش مستمر است و تحقق این اهداف بدون انسجام اجتماعی امکان‌پذیر نخواهد بود.

جامعه اسلامی که بنیان آن بر وحدت و همبستگی استوار است، معیار برتری را تقوا و ایمان می‌داند و تفاوت‌های قومی، نژادی، جغرافیایی و مرزی را ملاک امتیاز قرار نمی‌دهد. این دین مبین، همه مسلمانان را زیر پرچم عبودیت پروردگار فرا می‌خواند و سعادت دنیوی و اخروی را در اطاعت از دستورات الهی می‌داند. بر همین اساس، مسلمانان می‌توانند با اتحاد، همدلی و انسجام، نقش مؤثری در مدیریت جهان امروز ایفا کنند؛ چراکه منافع بی‌شماری در وحدت نهفته است که در تفرقه هرگز حاصل نخواهد شد.

ایجاد اختلاف میان ملت‌های مسلمان و به‌ویژه جامعه اسلامی ایران، همواره از آرزوهای دیرینه دشمنان اسلام و ملت ایران بوده است. ازاین‌رو، اتحاد و همبستگی باید به‌عنوان یکی از محورهای اساسی و جدی در دستور کار ملت قرار گیرد تا طمع دشمنان را ناکام سازد. امروز، دامن‌زدن به اختلافات سیاسی، اجتماعی و قومیتی از مهم‌ترین راهبردهای دشمنان برای تضعیف و تجزیه کشور به‌شمار می‌رود؛ در حالی که ملت بزرگ ایران با تکیه بر وحدت و همبستگی خود توانسته است در برابر استکبار جهانی ایستادگی کند.

همه اقوام و نژادهای ایرانی در سراسر کشور، در طول دوران انقلاب اسلامی، وفاداری خود را به نظام به‌خوبی اثبات کرده‌اند و شایسته است دولت، زمینه مشارکت سیاسی و اجتماعی آنان را بیش از پیش فراهم سازد. دستاوردهای بزرگ کشور، نتیجه همراهی، همدلی و اتحاد ملت بوده که توانسته توطئه‌های دشمنان را خنثی کند. بدیهی است اگر نتوانیم در شهر، استان و کشور خود به وحدت دست یابیم، تعامل سازنده با دیگر ملت‌ها نیز دشوار خواهد بود.

تجربه تاریخی نشان داده است که ملت‌های موفق، پیشرو و برخوردار از فرهنگ غنی، جوامعی هستند که مسیر پیشرفت را بر پایه وحدت و انسجام طی کرده‌اند. با توجه به تنوع قومیتی در استان‌های مختلف کشور، یکی از عوامل عقب‌ماندگی در برخی مناطق را می‌توان نبود هماهنگی، وحدت و همدلی میان اقوام دانست. نگاهی به استان‌های توسعه‌یافته نشان می‌دهد که راز رشد، توسعه و پیشرفت آنان، یگانگی و اتحاد میان اقوام و جریان‌های سیاسی است.

پایان پیام//