فریاد خاموش جاده‌های مرگ خوزستان؛ فاصله عمیق میان گزارش‌های رسمی و واقعیت میدانی

این یادداشت با احترام به زحمات مجموعه راهداری، به شکاف جدی میان گزارش رسمی و واقعیت‌های تلخ میدانی می‌پردازد.

در روزهای اخیر، مدیرکل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای خوزستان، آقای محمد جولانژاد، در جمع خبرنگاران از مجموعه‌ای از اقدامات و دستاوردهای این اداره کل سخن گفت؛ از نصب ۳۶۰ سامانه هوشمند و اجرای ۵۵۰ کیلومتر روشنایی گرفته تا توسعه راه‌های روستایی و کسب رتبه سوم هوشمندسازی در کشور. این اعداد و رتبه‌ها، روی کاغذ قابل توجه‌اند؛ اما برای رانندگانی که هر روز در «جاده‌های مرگ» خوزستان با خطر روبه‌رو هستند، نه اطمینان‌بخش‌اند و نه پاسخی به دغدغه‌هایشان.

آقای جولانژاد به سامانه‌های هوشمند اشاره کردند، اما این دوربین‌ها تنها شاهدان خاموش مرگ‌ومیرهای تکراری هستند؛ مرگ‌هایی که ریشه بسیاری از آنها در کم‌عرض بودن و ضعف ایمنی زیرساخت‌های جاده‌ای است.

جاده‌هایی که در آنها یک اشتباه کوچک، یک ترمز ناگهانی یا ورود غافلگیرانه یک خودروی روستایی می‌تواند در چند ثانیه فاجعه‌ای غیرقابل بازگشت رقم بزند. این‌ها «خطای انسانی» نیست. این‌ها نتیجه سال‌ها کمبود بودجه، ضعف برنامه‌ریزی و رهاشدگی زیرساخت‌های حیاتی استان است.

محورهای اهواز–خرمشهر، شوشتر–دزفول، مسجدسلیمان، ایذه، رامهرمز، هندیجان و بسیاری مسیرهای دیگر، نمونه‌های روشن همین بحران هستند.

مدیرکل محترم از رتبه دوم خوزستان در تعداد مجتمع‌های رفاهی سخن گفتند. اما آیا این مجتمع‌ها واقعاً کارکرد «رفاهی» دارند؟سرویس‌های بهداشتی که بوی تعفن آنها قابل تحمل نیست،
سالن‌های استراحتی که در تابستان جهنم و در زمستان سردخانه‌اند،
فضاهایی که قرار بوده پناه مسافران خسته باشند، اما خود منبع استرس و نارضایتی شده‌اند.

توسعه کمی بدون توجه به کیفیت، چیزی شبیه ساختن قصری روی مرداب است؛ دیر یا زود فرو می‌ریزد.

آقای جولانژاد، نقش شما فقط مدیریت یک اداره نیست؛ شما باید نماینده و مطالبه‌گر مردم در برابر تهران باشید. استان نیازمند یک نشست فوق‌العاده با حضور نمایندگان مجلس، استاندار و مسئولان ملی است. به‌ویژه حضور وزیر راه و شهرسازی ضروری است تا شرایط را نه از پشت میزهای پایتخت، بلکه در دل همین جاده‌های حادثه‌خیز ببیند.

هدف این نشست باید کاملاً روشن باشد: جذب بودجه فوری، ویژه و ملی برای تعریض و اصلاح جاده‌های خوزستان. دیگر زمان جلسات تشریفاتی و بیانیه‌های زیبا گذشته است. مردم استان نیازمند اقدام واقعی هستند.

نمایندگان محترم، مسئولان استانی و ملی: دیگر کافی است. نمی‌توان هر روز شاهد مرگ هم‌استانی‌ها بود و سکوت کرد.

این یادداشت پژواک صدای مردم است؛
صدایی که می‌گوید: تعریض جاده‌ها یک انتخاب نیست، یک ضرورت فوری برای حفظ جان انسان‌هاست.

امید می‌رود با پیگیری جدی مسئولان دلسوز، روزی برسد که سفر در جاده‌های خوزستان نه کابوس، بلکه تجربه‌ای امن و آرام باشد.

پایان پیام//